Πενθώ, “πενθίζω” και ανθίζω!

  • Post author:

Πένθος: ουσιαστικό γένους ουδέτερου: η οδύνη για το θάνατο αγαπημένου προσώπου… και όχι μόνο προσώπου θα πω εγώ…

Θάνατος : ουσιαστικό γένους αρσενικού: η πλήρης παύση των διαδικασιών που επιτρέπουν σε έναν οργανισμό να επιβιώνει…ή και όχι πάλι θα πω εγώ…

Πένθος. Τι δύσκολη ερμηνεία μπορεί να έχει αυτή η τόση δα λεξούλα. Οδύνη για τον θάνατο λέει το λεξικό. Οδύνη για την παύση των διαδικασιών που επιτρέπουν σε έναν οργανισμό να επιβιώνει. Έτσι όπως το διαβάζεις δεν είναι πολύ πεζό και τετράγωνης λογικής? Το Πένθος σε οποιαδήποτε μορφή του είναι αυτό το αίσθημα ότι σου ξεκολλάει κάτι από το στέρνο και νιώθεις έναν κόμπο στο λαιμό, μαζί με έναν λυγμό που θέλει να βγει και κάνει τα μάτια σου να τρέχουν ποτάμια. Για μένα αυτό είναι το  πένθος.

Συνεχίζω και διαβάζω για τον θάνατο….

  • Παύση της αναπνοής
  • Καρδιακή ανακοπή
  • Νεκρική ωχρότητα
  • Πτωματική υπόσταση
  • Νεκρική ακαμψία
  • Αποσύνθεση

Τι σου είναι οι λέξεις ε? Βαρύγδουπες όταν λες για θάνατο.

Τον ψυχικό όμως θάνατο ποιες λέξεις μπορούν να το περιγράψουν? Και ξαναγυρίζουμε στην αρχή όπου ψυχικό πένθος = ψυχικός θάνατος…ή και όχι!

Σε μπέρδεψα ε? Ξέρεις πόσο μ’ αρέσει αυτό, όπως και να παίζω με τις λέξεις αλλά σε αυτό το άρθρο το πενθώ θα γίνει πενθίζω(δική μου λέξη μη με φάτε) και θα καταλήξει στο ανθίζω!!!

Από πένθος όλοι μας κάποια στιγμή έχουμε ζήσει είτε θρηνώντας κάποιο αγαπημένο μας πρόσωπο είτε θρηνώντας κάποια σχέση είτε θρηνώντας για τον εαυτό μας. Και θα σου πω, πως του καθένα το πένθος είναι το ίδιο μεγάλο. Δεν μπορούμε να συγκρίνουμε τις οδύνες μας με άλλους ανθρώπους ή με άλλες χρονικές περιόδους της ζωής μας γιατί όπως ξέρεις κάθε στιγμή αλλάζει ο άνθρωπος οπότε και η ψυχική του δύναμη που σίγουρα πλαισιώνεται και από το περιβάλλον του.

Συμφωνούμε λοιπόν πως ο καθένας έχει το πένθος του και θα στο γενικεύσω και θα σου πω πως όλοι τραβάμε έναν Γολγοθά και δεν φταίει πάντα ο Γολγοθάς αγάπη μου αλλά πως κοιτάς εσύ τον δρόμο προς αυτόν! Η ζωή δεν είναι ούτε δίκαιη, ούτε ρόδινη, ούτε εύκολη εκτός και αν πρωταγωνιστείς σε αμερικάνικη ταινία όπου η μόνη έννοια της οικογένειας είναι να μην πέσει η φρυγανιά στο πάτωμα και λεκιάσει το χαλί! Η θετική τοξικότητα μας έχει κατακλύσει και ας μιλήσουμε ειλικρινά. Ποια ζωή είναι εύκολη? Και γιατί σε παρακαλώ να είναι εύκολη? Θα ήταν συναρπαστική αν ήταν εύκολη? Δε θα χαιρόσουν με τις επιτυχίες σου , δεν θα καμάρωνες για τα επιτεύγματα σου, ούτε για την τελευταία φορά που σηκώθηκες από ένα τέλμα σου, οπότε ας σοβαρευτούμε, δεν είναι εύκολη και γι’ αυτό είναι ωραία!

Και καμία φορά σου ρίχνει μια… μια γερή. Κα μπαμ. Πέφτεις και νιώθεις ότι αυτό δεν έχει πάτο!! Πας, πας προς τα κάτω. Προς το μηδέν. Ψυχικός θάνατος. Πένθος. Πένθος για σένα, για τον γονιό που έφυγε, για την σχέση που καταστράφηκε. Ωραία. Έχω υπάρξει κ εγώ σε όλες αυτές τις θέσεις και σου δίνω ένα μήνα να χτυπηθείς. Οκ? Πέρασε? Μετά φίλε μου σήκω λίγο. ΌΧΙ να μου το παίξεις σούπερμαν αλλά να πας στην περίοδο “πενθίζω”. Δηλαδή πονάω ακόμα αλλά ενεργοποιώ τους εσωτερικούς μου μηχανισμούς και λίγο τινάζω την σταχτή μου. Κοιτώ που είμαι και που θέλω να πάω. Και ξέρεις το μηδέν που λέγαμε αν το γυρίσεις στο πλάι και το στρίψεις λίγο γίνεται άπειρο! από 0 σε ∞!

Μα δεν είναι ωραία εικόνα αυτή? Πνίξε το μηδέν λοιπόν πενθίζοντας και μετά θα δεις τα θαύματα να συμβαίνουν. Βλέπεις και άλλα πράγματα εκτός από τα πόδια σου! Και μη νομίζεις πως αυτή η ριμάδα η ζωή θα σε αφήσει έτσι! Δεν είναι ρόδινη είπαμε. Αλλά βγες καλύτερος από αυτό και από τις πληγές σου άσε να βγουν λουλούδια και πίστεψε με θα είναι τα πιο ωραία που έχεις δει. Η ματιά που θα δεις τον δικό σου μικρό θάνατο τελικά έχει ουσία. Η συνειδητοποίηση του που είμαι και που ήμουν πρέπει να γίνει με σύνεση, με αγάπη για τον εαυτό σου, με ενσυναίσθηση και φυσικά σιωπηρά γιατί ότι κραυγάζει και λέει: “Ε παιδιά εγώ πάω να αυτοιαθώ” τότε μάλλον δε το κάνει συνειδητά ή το κάνει για να εισπράξει κάποιο χειροκρότημα, γεμίζοντας κάποιο κενό.

Αν με διάβασες και είδες λίγο εσένα μέσα από αυτό να σε ενημερώσω πως είμαστε πολλοί! Κάποιοι δε φαινόμαστε γιατί διανύουμε την περίοδο “πενθίζω” χρόνια αλλά αυτό δε μας εμποδίζει να ζούμε. Πάρε το χρόνο σου ώστε μετά να πάρεις το Θρόνο σου γιατί αυτό σου αξίζει! Και ας είναι η ζωή δύσκολη εσύ μάθε πως ο καθένας αφού πενθήσει πάει στον θρόνο του !

Απάντηση