Και να που έρχεται η στιγμή που περίμενες και πάλευες. Λίγο μεγάλη για τέτοια λένε, και μπορεί και καλά να το λένε, λίγο αγχωμένη, λίγο ταλαιπωρημένη αλλά είσαι εδώ!
Μαμά! Που ακούς την λέξη και ακόμα δε το πιστεύεις, έχεις διαβάσει τα άπαντα για ένα νεογέννητο που μόνο εγχείρηση ανοιχτής καρδιάς δε μπορείς να κάνεις και τσουπ… στο φέρνουν.
Δε μπόρεσες με φυσιολογικό τοκετό. Γιατί ;
Τι γιατί; Γιατί συνέβη.
Πάμε παρακάτω και στο φέρνουν και συναντάς έναν άνθρωπο που με το αίμα σου δημιούργησες και σε κλώτσουσε τόσους μήνες και σε κοιτά στα μάτια!
Δεν ξέρεις τί να πεις!!! Το θαύμα της ζωής, ένα θεόπνευστο πλάσμα απονήρευτο, χωρίς καμία κακία και άμυνα στην αγκαλιά σου, και ναι δεν είσαι η μανούλα του FΒ είσαι λίγο διαφορετική χωρίς γούτσου γούτσου.
-Kαλωσήρθες στον κόσμο μικρό μου! Σε ευχαριστώ που με επέλεξες για μαμά σου θα σε φροντίζω όσο ζω και θα σε αγαπώ για πάντα. Η ζωή έτσι ξεκινάει με ένα κλάμα. Είναι δύσκολη αλλά μη μασάς εδώ είμαι εγώ!’’
-Καλέ τι λες του παιδιού, φίλησε το δες το σε ποιον μοιάζει… αααα στον άντρα σου καλέ !!!
-…(σιωπή… )
Τί να καταλάβει αυτή που το λέει τι πέρασες για να είσαι εδώ, ποσό προσπάθησες, ποσό έσφιξες τα δόντια και είπες πάμε άλλη μια φορά, θα πετύχει τώρα, έλα δεν σταματάμε!
Πόσες φορές ήθελες να μηνύσεις γνωστή εταιρία με τεστ εγκυμοσύνης μήπως και δεν ήταν έγκυρα, πόσες φορές έκλαιγες το ντουζ μετά από κάθε αποτυχία για να μη φορτίσεις τους γύρω και έλεγες δεν είναι αποτυχία ήταν ατυχία!
Πόσες φορές έλεγες δεν υπάρχει τύχη, πόσες φορές παρακάλεσες για να φτάσεις εδώ!
Και τι είχες ακούσει ε;
-Άντε τι περιμένεις; Περνάνε τα χρόνια!
- Καλά παντρεύτηκες ενώ δεν ήσουν έγκυος, δε το πιστεύω !
- Πότε θα κάνεις μωρό; Θα βαρεθείτε με τον άντρα σου και θα χωρίσετε.
- Γιατί δεν κάνεις παιδί; Έχεις κάποιο θέμα;
Ναι έχω κάποιο θέμα! Νιώθεις τώρα καλύτερα που ήρθες θέλω να πιστεύω σε δύσκολη θέση και έφερες και μένα;
Μια θυμάμαι την έδιωξα από την δουλειά μου, της είπα να μην ξαναπατήσει και αν μείνω έγκυος θα το βιντεοσκοπήσω να της το στείλω! Έτσι είπα. Και πήγα πίσω, έσφιξα τα δόντια και είπα πάμε πάλι μη σε επηρεάζει τίποτα.
Αλλά σε επηρεάζει. Αλλά πέρασαν όλα! Και έγινε το θαύμα!
Έρχεται, σου δίνουν το βρέφος, το κοιτάς, κλαις κλαις κλαις για όλα!
Όλα έρχονται στο μυαλό χαρά, λύπη όλα!
Κι αυτές οι νοσοκόμες ακόμα γελάνε με αυτά που είπες στο παιδί σου… Δεν ξέρουν, μη μιλάς.
Έχεις και αυτή την επισκληρίδειο… επισκληρίδειο;;; Ντροπή!
Συγνώμη που το 2022 επιλέγω να μην πονάω. Και στη προκειμένη να ζήσω την στιγμή και να μην κάνω ολική νάρκωση… Επισκληρίδειος… κακό πράμα. Σαν το εμβόλιο. Μη μιλάς, δεν ξέρουν.
Και έρχεται και ο θηλασμός … προσπαθείς, και εκείνο μαζί σου, δεν βγαίνει για κάποιο λόγο, πας μεικτή διατροφή… Οι σκληροπυρηνικές σε κοιτάνε περίεργα. Γιατροί και νοσηλευτές , όμως δε μπορείς .
Απογαλακτισμός … ΠΩΣ ΤΟΛΜΑΣ; Είσαι απαράδεκτη, δεν προσπαθείς, είσαι τεμπέλα, είναι ταλαιπωρία ο θηλασμός αλλά γλιτώνεις την ταλαιπωρία της αποστείρωσης. Όλα έχουν κόστος.
Μια μέρα πριν βγεις από το νοσοκομείο σου ανοίγουν το μαγαζί … και ότι ήσουν σε φάση που είχες πάρει τα πάνω σου και έλεγες θα τα καταφέρω, κανείς δε γεννήθηκε να ξέρει… αν θήλαζες τι θα έπινε τώρα;
Και δεν έχεις την πολυτέλεια να λείπεις απο την δουλειά… άλλωστε μέχρι κ μια βδομάδα πριν γεννήσεις δούλευες πάνω απο 8 ώρες.
Και στις 40 μέρες πρέπει να είσαι στις επάλξεις.
Γιατί δε θήλασες; Και όλοι να σου δημιουργούν ένα άσημο συναίσθημα που να σε βουλιάζει όλο και πιο πολύ στον χορό των baby blues… και bullying όπως το λέμε τώρα. Κατάκριση θα το πω εγώ.
Έλα πάρε τα πάνω σου να μη σε δει κανείς να κλαις, ούτε το παιδί… Γιατί δε θήλασες;
Άντε πάλι…γιατί είμαι κακιά μάνα, δεν θέλω το παιδί μου γι’ αυτό!!!! Αλήθεια αυτό πιστεύεις;
Εσύ που με κατακρίνεις εμένα μετά από τόσα χρόνια προσπαθειών, με δουλειά χωρίς σταματημό όχι με άδεια μητρότητας, με μια ηλικία 38 ετών έλα σε παρακαλώ και ζήσε ό,τι εγώ και μετά κρίνε!
Όχι δεν θήλασα. Δεν θηλάζω. Επίσης έκανα καισαρική και στις 40 μέρες θα πάω στη δουλειά μου. Και κοιτά που θα δεις πως εγώ η κατακριτέα θα φέρω έναν χρήσιμο άνθρωπο στη Γη που θα τρίβεις τα μάτια σου και ξέρεις γιατί;
Όχι γιατί δεν θήλασα αλλά γιατί πάλεψα για αυτό το παιδί! Γιατί δεν το βλέπω σαν την συνέχεια μου, το βλέπω σαν έναν ελεύθερο άνθρωπο που με επέλεξε, γιατί είμαι γεμάτη και δεν κατακρίνω κανέναν, γιατί ξέρω τι σημαίνει αποτυχία, γιατί ξέρω πως το παιδί δε μεγαλώνει με το στήθος σου μόνο. Μεγαλώνει με αγάπη, με ελευθερία, με ευγένεια ψυχής, με έννοιες δηλαδή που εσύ που με κατακρίνεις δεν τις ξέρεις και ας έχεις θηλάσει.
Η ουσία είναι άλλου… κάπου μακριά απο τέτοιου είδους σκεπτικά.
Καληνύχτα Κεμάλ… αυτός ο κόσμος δε θα αλλάξει ποτέ…
Νίκη Καββαδία